In memoriam: Ton Blok
Tijdens het paasweekend is oud eigenaartrainer/pikeur Ton Blok op de leeftijd van bijna 77 jaar overleden. Hoewel Ton eind jaren negentig naar Frankrijk emigreerde en daarmee uit beeld verdween, borrelen de herinneringen ogenblikkelijk weer op. Ton Blok en zijn topdraver Yellowa waren jarenlang een sensatie op de Nederlandse drafbanen.
Ton is overleden aan de gevolgen van een hersentumor, die hem twee jaar geleden trof. Via Harry en Nancy van Ooijen die Ton al kennen sinds ze vijftig jaar geleden samenwerkten bij de befaamde Gallantsfarm in Stroe, vernam ik dat het langzaam minder ging met Ton. Na zijn periode in Frankrijk woonde hij enkele jaren in België om een jaar of vijf, zes geleden neer te strijken in Voorthuizen. Toen hij vanwege zijn ziekte voortdurend viel werd hij opgenomen in een verzorgingstehuis, waar sinds enige tijd zijn vrouw ook verbleef vanwege opkomende dementie. Ton is daar in de nacht van zaterdag op zondag rustig in zijn slaap heengegaan.
Atletiek
Ton Blok maakte aanvankelijk furore op de atletiekbaan. Hij was een meer dan gemiddeld getalenteerde middenafstandsloper. In 1966 en 1967 werd hij zelfs nationaal kampioen op de 800m. Toen Ton bij toeval een keer op de drafbaan van Hilversum verzeild raakte, was hij direct verkocht. Zijn eerste draver werd Fos, waarmee Bram Nottelman nog koerste. Van die legendarische trainer leerde Ton het meest toen hij een paar keer per week zijn Fos zelf in de training reed. Zijn eerste succespaard werd Romeo Hollandia. Ton was inmiddels antiquair geworden en woonde toen in Putten op de Veluwe. Romeo viel destijds op door het grote aantal starts dat hij achter zijn naam had staan. Dat kan alleen als je langdurig blessurevrij bent en daarvoor kreeg Ton alle credits.
Een ongelofelijke succes story
Ton Blok werd ‘wereldnieuws’ toen hij begin 1989 eigenaar werd van Yellowa. Hij zag Yellowa in een advertentie te koop staan en dat kwam goed uit, want hij zocht een opvolger voor Romeo Hollandia en zijn geblesseerd geraakte Walter Neyernrode. Yellowa leek een paard dat op achtjarige leeftijd aan het einde van zijn mogelijkheden was gekomen, maar niets bleek minder waar. Het paard sprak hem aan en na ruim een week van overleg kocht hij Yellowa voor de prijs van wat hij noemde een ‘tweedehandsauto’. Ton Blok ging de hengst in de bossen van de Veluwe trainen met in zijn achterhoofd zijn atletiekkennis. De aanpak van Ton met onder andere lange trainingsritten en intervaltraining werkte. In die jaren was de atletiektraining verder ontwikkeld dan de training van dravers. Ton paste, zei het in aangepaste vorm, zijn atletiekkennis toe op zijn dravers en zorgde voor veel afwisseling in het dagelijkse werk. In het aankoopjaar wonnen Ton en Yellowa al de Gouden Zweep. Die koers zouden ze driemaal winnen, naast vele kampioenschappen en de Grote Prijs der Lage Landen. Het leverde Yellowa de bijnaam “Beer van de Veluwe” op. Ton haalde die eerste Gouden Zweep overwinning in interviews vaak aan. Het was de eerste keer dat zijn nieuwe talent schitterde tegen de vaderlandse top en Prins Bernhard overhandigde in die tijd de zweep nog aan de winnende pikeur. Opmerkelijk was dat Ton in de koersen van Yellowa nooit een zweep meenam. Ton was geen pikeur die voor elke koers een tactisch plan uitstippelde. Neen, hij was duidelijk iemand van de aanvallende rijstijl. Dat leverde wel eens een verloren koers op, maar per saldo werd er heel vaak wel gewonnen.
Avontuur
Ton hield van avontuur en zocht met Yellowa ook het buitenland op. Het duo startte in vele landen waaronder in Rusland, Zweden, Duitsland, België, Denemarken en Amerika waar ze deelnamen aan de Trot Mondial, het Wereldkampioenschap voor dravers. Daarin werden ze verdienstelijk vierde. De reis naar Rusland noemde Ton altijd een ongekend avontuur. Dwars door dat grote land met de eigen auto en de trailer met Yellowa erin. Hij startte er in Moskou, Kiev en Odessa. Zijn Yellowa kwam daar vijfmaal als winnaar over de streep.
Prix d’Amerique
In Frankrijk wist hij in 1990 een koers in Amiens te winnen. Vervolgens ging het richting Parijs waar het duo eind januari 1991 in de Prix d’Amerique startte. In dat jaar startte de tot aan de Prix s’Amerique in 29 starts ongeslagen Tenor de Baune als groot favoriet. Diens eigenaar en trainer Jean Baptiste Bossuet wist ongeslagen te blijven en won fraai. Tenor zou daarna overigens direct geklopt worden en vier keer op rij niet winnen. Voor Ton Blok werd het optreden in Parijs geen succes. Dat kwam vooral door een mislukte bandenstart. Yellowa was slecht weg en moest de hele koers tevergeefs in de achtervolging op het voortdenderende peloton. Ton Blok heeft later wel eens aangeven dat zijn paard in die periode zo goed was, dat hij zonder fout aan de start een rol had kunnen spelen in de meest prestigieuze koers van de wereld. Yellowa leed er niet onder en bleef in de jaren 1991 tot en met 1994 succesvol. In 1995 werd het minder en nam hij op 14-jarige leeftijd afscheid. Vooral dankzij Ton Blok behaalde hij een winsom van bijna € 515.000. Hij kwam in zijn loopbaan 350 keer aan de start en dat is anno 2021 bijna onvoorstelbaar. Als dekhengst viel Yellowa niet mee. Wat dat betreft leek hij wel een beetje op zijn grootvader Quicksilver S, Die blonk ook uit door een succesvolle en langdurige loopbaan als koerspaard, maar werd in de fokkerij evenmin een topper.
Ambassadeur van de drafsport
Een draver van het kaliber Yellowa kreeg Ton nooit weer. Hij boekte met de in Rusland gekregen Vjeselchak bescheiden successen. Daarna probeerde hij het met de Fransman Akarad Boy om te eindigen met de Zweedse draver Miracle Skipper. Daar koerste Ton in Frankrijk nog mee, zonder grote successen. In september 1999 reed Ton op Duindigt voor het laatst in de koers met Miracle Skipper. Uit de tijd dat ik als verslaggever Ton soms meerdere keren per maand sprak, herinner ik me hem als een buitengewoon sportieve man. Gemakkelijk benaderbaar, zeer correct en altijd met een verhaal voor de pers. Hij blijft voor altijd de man achter het onwaarschijnlijke verhaal van Yellowa. Vele televisieploegen hebben dat verhaal destijds prachtig in beeld gebracht met Ton als voortreffelijke ambassadeur van de drafsport.
Henri van Voorn
