Alleen verandering duurt voort
Het is zondagmorgen 6 juni als ik deze column afrond en straks naar het stadspark ga voor een zevental draverijen. Dat alles in de wetenschap dat er nog maar driemaal in Groningen gekoerst zal worden. Op woensdag 2 juni heeft de Groninger gemeenteraad ingestemd met het voorstel “Doorontwikkeling evenemententerrein stadpark” en daarin is geen plaats meer voor drafsport.
Het einde van de drafsport in Groningen komt niet uit de lucht vallen. Al eerder waren er donkere wolken, maar vanaf 2019 werden die dreigender en begin 2020 volgde de aankondiging van wethouder Jongman van de Christen Unie dat de huurovereenkomst opgezegd zou worden.
Ik heb de afgelopen tijd vele uren voor de computer doorgebracht om raadsvergaderingen te volgen. Daar zijn me twee belangrijke zaken van bijgebleven. De eerste betreft de opmerking van een aantal raadsleden dat er veranderingen in het stadspark nodig zijn en dat niet alles altijd maar bij het oude kan blijven. Het tweede punt betreft mijn gevoel, dat de drafsport deze keer geen eerlijke kans zou krijgen en dat de sport hoe dan ook moest verdwijnen.
Dat laatste gevoel is uitgekomen. Wat het bestuur van de Koninklijke Harddraverij- en Renvereniging Groningen ook probeerde, dit college van Burgemeester en Wethouders lust de drafsport niet meer. Er werd actie gevoerd, ingesproken bij vergaderingen en de publiciteit gezocht, maar achteraf bezien hadden we ons de moeite kunnen besparen.
Veranderingen heb ik genoeg meegemaakt in het Groninger stadspark. Toen ik in 1964 voor het eerst mee ging naar de koersen was de grasbaan net vervangen door een kunstbaan. Quicksilver S maakte het niet uit en won met Jan Wagenaar dat jaar zowel de Gouden Zweep als de Grote Prijs van Nederland. Ik herinner me rechts van de ingang het groene houten baanrestaurant dat jaren later in vlammen op ging. Links stond de loge voor het bestuur waar de dames nog chique hoedjes droegen. Dan kwam de open houten tribune en vervolgens de overdekte tribune. Daaronder bevond zich de totalisator en de rekenkamer. Voorafgaand aan iedere koers defileerden de dravers langs het talrijke publiek op de klanken van de oude versie van de Ambosspolka. Een paar maal per middag klonk het over de baan “rekenkamer telefoon” en als die niet snel opgenomen werd dan hoorden we “mijnheer Haverman, rekenkamer alstublieft”. De deelnemende paarden stonden op het oude stalterrein of in het laantje naar de baan waar nu de ringweg ligt.
De volgende grote verandering volgde in 1975 toen de fonkelnieuwe toeschouwersaccomodatie in gebruik werd genomen. Vanaf dat moment werd er in Groningen linksom gekoerst. In 1986 vierden we opgewekt het 100-jarig bestaan en kreeg de vereniging, waar ik toen de penningen beheerde, het predicaat “koninklijk”. Wat waren we trots. Ik was nog zo naïef dat ik toen dacht dat je als vereniging voortaan met alle egards zou worden behandeld. Dat bleek een tegenvaller. De omzetcijfers in Groningen vielen tegen en met de komst van bookmaker Ladbroke verhuisden de koersdagen van de zondagmiddag naar de zaterdag en vervolgens naar alle dagen van de week die je maar bedenken kon. Grote nummers verdwenen en de glans van de baan ging er beetje bij beetje af. Kortom niets bleef hetzelfde, maar de grootste verandering komt dus nu. Einde oefening!
Na 135 jaar is er binnen het stadsbestuur niemand meer die waarde hecht aan het feit dat Jan Evert Scholten het stadspark aan de stad schonk en daarbij een prominente plaats inruimde voor o.a. een drafbaan. Hoe dat komt? Groningen is een levendige stad met een steeds grotere studentenpopulatie en daaraan hebben we het huidige college van Groen Links, PvdA, D66 en Christen Unie te danken met Groen Links in een leidende rol. Ook dat was vroeger anders.
Vanaf mijn jeugd maakte de PvdA de dienst uit en leverde aansprekende wethouders als Max van den Berg, Jacques Wallage en Jos Staatsen. Ook hun beleid zorgde wel eens voor discussie, maar niveau hadden ze wel. Een besluit van Max van den Berg wil ik u niet onthouden. Hij was de uitvinder van het verkeerscirculatieplan, waardoor trainer/pikeur Hennie Grift met zijn groene Camaro niet meer snel van het ene café naar het andere kon rijden. Hennie en ik voerden wekenlang hevige debatten over Max zijn beleid vooral toen bleek dat Max zelf geen rijbewijs had en zich per fiets verplaatste. Dat doet hij overigens nog steeds.
De partijen die nu regeren hebben niets met drafsport. Alle redelijke argumenten om de lange traditie in enige vorm overeind te houden werden genegeerd. Keer op keer was het tenenkrommend hoe de betrokken wethouders op de vragen van insprekers en oppositie reageerden. Dat gold niet alleen voor de drafsport maar ook voor de vele stadjers die het niet zo zien zitten in een bruisend feestterrein stadspark. De antwoorden van de wethouders waren onjuist of onvolledig.
Er zijn mensen die het einde van de drafsport in Groningen een ramp noemen. Dat gaat me te ver. Het leven in onze bruisende stad gaat gewoon door en de dravers die normaliter in Groningen starten die lopen straks gewoon ergens anders. Je moet zulke ingrijpende gebeurtenissen relativeren. Ik refereer dan altijd graag aan wijlen Sjeu Sprengers, ooit voorzitter van voetbalclub VVV. Na een forse nederlaag tegen FC Groningen zei onze voorzitter dat ze een groot probleem hadden daar in Venlo. “Neen hoor” sprak Sjeu. “Wij hebben hier alleen een probleem als er geen bier meer uit de kraan komt”. Dat laatste zal op evenemententerrein stadsprak Groningen niet gebeuren. Het bier zal er rijkelijk vloeien. Net als op de vele terrassen in de bruisende binnenstad. Daar zal ik in de toekomst nog graag herinneringen op halen aan mooie tijden op de Groninger drafbaan. Tijden die nooit meer terugkomen. “Doodzonde” zullen velen zeggen, maar ik hoop dat al die mensen op 18 juli en 1 augustus a.s. nog massaal naar Groningen komen voor de Sweepstakes Trial en de Sweepstakes. Voor de allerlaatste keer! Laten we het democratisch genomen besluit respecteren en op 1 augustus met opgeheven hoofd afscheid nemen.
Ik hoop ondertussen dat het bestuur nog de moed kan opbrengen om een kleine herinnering aan 135 jaar drafsport in Groningen overeind te houden. Hoe? Door eenmaal per jaar een kortebaandraverij in het centrum van Groningen te houden. De Vereniging van Volksvermaken viert in 2022 het 350-jarig bestaan van het Gronings Ontzet, ook wel Bommen Berend genoemd. Volksvermaken is met hun concours hippique al uit het stadspark verjaagd. Vorig jaar waren zij al van plan om hun hippisch evenement op de Ossenmarkt uit te breiden met een kortebaandraverij en wat zou het mooi zijn als dat in 2022 samen met de KHRV lukt. Een soort reünie voor drafsportliefhebbers en een unieke mogelijkheid om onze sport aan de ruim 230.000 inwoners van de gemeente te laten zien. Een gemeente die in 2022 na de verkiezingen hopelijk een ander stadsbestuur krijgt.
Henri van Voorn
