Vooroordelen
Het is geen geheim dat binnen de diverse takken van paardensport vooral het imago van de draf- en rensport vaak op negatieve wijze aan de kaak wordt gesteld.
“Ze koersen vast allemaal op doping, ze worden veel te zwaar onder de zweep genomen of ze worden afgedankt als ze niet goed genoeg zijn.”
Het zijn regelmatig gehoorde kreten waarmee de draf- en rensport wordt gestigmatiseerd, terwijl feitelijk het tegenovergestelde aan de orde is. De dopingcontroles zijn streng en op de meest lichte vorm van aansporen met de lijnen staan torenhoge boetes, om over de zweep nog maar te zwijgen. Voorts krijgen deze paarden met dank aan hun grooms alle liefde van de wereld en worden ze op en top verzorgd. Mede hierom blijken het na hun carrières vaak de fijnste recreatiepaarden. Dat we dit tegengeluid vanuit onze tak veel te weinig laten horen is natuurlijk een gemiste kans. ‘Imagoherstel’ hoeft namelijk helemaal geen kostbare zaak te zijn. Je hoeft er alleen wat tijd in te investeren en daar is ‘Madness’ nou precies een prachtig voorbeeld van.
Haskerdijken
Als medefokker ben ik vanaf dag één zeer betrokken bij Madness, die op 3 juni 2019 in het Friese Haskerdijken het levenslicht zag. Normaal zou mijn directe betrokkenheid bij dit paard een reden kunnen zijn om juist niet aan een dergelijk artikel te beginnen, maar in dit geval heeft het in z’n geheel niet aan ons als fokkers gelegen dat Madness is uitgegroeid tot een draver die het afgelopen jaar de nodige bekendheid genereerde buiten de drafsport om. Daar hebben zijn huidige eigenaren voor gezorgd en Madness zelf natuurlijk. Het had ook gewoon elk ander paard kunnen zijn. Wij zijn als fokkers gewoon trots op zijn prestaties in de races en genieten van de aandacht en erkenning die hij nu dus ook daarbuiten krijgt. Dat Madness überhaupt ter wereld is gekomen berust eigenlijk op toeval. Het lukte niet om zijn moeder Zoe W drachtig te krijgen van Russel November, waardoor we te elfder ure om moesten schakelen naar een andere beschikbare livehengst en dat werd Ufo Kievitshof. Zoe W was van hem gelukkig in één keer drachtig en 11 maanden later kwam het hengstje Madness gezond ter wereld.
Zoe W en Madness als veulen
Foto: Ypie Dijkstra
Op naar de veiling
Zodra onze veulens geboren worden weten we al dat we na maximaal anderhalf jaar afscheid van ze moeten nemen. Dat is een bewuste keuze om de hobby financieel verantwoord te houden. De betrokkenheid blijft echter altijd bestaan, omdat je in de Nederlandse draf- en rensport als fokker 10% ontvangt van al het prijzengeld dat je fokproduct in zijn of haar carrière bij elkaar weet te lopen. We besloten om Madness te laten veilen op de Wolvega International Yearling Sale, maar hadden niet de illusie dat hij heel veel geld op zou gaan brengen. Hij was vrij laat geboren en daarom niet al te groot en zijn afstamming viel niet op tussen alle toppaarden die er op die avond nog meer werden aangeboden. Maar toch liet hij zich op de film die door de veilingorganisatie werd gemaakt best goed zien. We hoefden niet lang in spanning te zitten, want hij kwam als allereerste in de veilingring en daar was hij ook snel weer uit. Het bieden stopte al bij 2.750 euro. Waneer je alle gemaakte kosten bij elkaar op gaat tellen in aanloop naar zo’n veiling, dan hoef je geen rekenwonder te zijn om te kunnen concluderen dat er in dit geval flink geld bij moest. Toch voelde het zeker niet als een teleurstelling. Het paard werd gekocht door een eigenaar die hem ongetwijfeld een kans zou geven bij een hoog aangeschreven trainer. Daar komt bij dat je het reeds geïnvesteerde geld op de veilingdag zelf eigenlijk wel bent vergeten en daar heb je bovendien al een hoop plezier voor teruggekregen. Die 2.750 euro voelde voor ons derhalve gewoon als schone winst. Voordat een paard echter bij één van de topstallen terechtkomt gaan ze vaak eerst naar een collega die gespecialiseerd is in het beleren van jonge paarden. Voor Madness werd dat Jacky Mollema uit Oranjewoud. Wat echter niet werd voorzien is dat Madness daar nooit meer weg zou gaan.
Nieuwe eigenaren
Madness was geen gemakkelijk heerschap, maar de trainer had wel snel in de gaten dat hij over ‘persoonlijkheid’ beschikte en al vroeg een leuke versnelling in de benen had. Toen hem de kans werd geboden om het paard over te nemen is Jacky in overleg gegaan met zijn levenspartner Claudine van Dam en zij kwam met een ludiek idee op de proppen. Ze wilde 42 jaar vriendschap met Corinne Kalisvaart Renout bezegelen door Madness samen met haar en haar man Paul aan te kopen. Ook Joop en Carla, de ouders van Claudine, stapten aan boord, alsmede haar tante Ria en neef Robert. De deal werd naar ieders tevredenheid gesloten en het grote familie- en vriendenavontuur kon beginnen.
Op naar de kwalificatieproef
Jacky en de eigenaren hebben de tijd genomen om Madness klaar te stomen voor zijn carrière als koerspaard. Daarbij werd niets geforceerd. Er werd gewoon gewacht totdat Madness min of meer zelf aangaf dat hij er klaar voor was. 24 maart 2022 was de grote dag. Madness moest zich kwalificeren voor de races, ofwel een proef van bekwaamheid afleggen. Hij slaagde met vlag en wimpel.
Madness vlak voor zijn kwalificatieproefÂ
Foto: Moments by Corinne
Bekendheid
Paarden vormen de rode draad in de vriendschap tussen Claudine en Corinne. Die laatste deelt, onder de naam Janouk, al heel lang haar avonturen op het ultieme paardensportforum van Bokt.nl. In die hoedanigheid begon zij ook te vertellen over haar draver Madness. Wat volgde is een vorm van drafsportpubliciteit die zijn weerga niet kent. Dit is voor mij dan ook het moment om dit artikel af te sluiten en u door te verwijzen naar het forumtopic ‘Maak kennis met onze draver Madness’ dat op het moment van schrijven al bijna 62.000 keer is bekeken. Corinne legt alles rustig uit en neemt de tijd om vragen van andere forumleden te beantwoorden. Soms heeft ze daar zelf een hulplijn voor nodig, maar die staan allemaal tot haar beschikking. Langzaam maar zeker is er een trouwe club volgers aan het ontstaan en komen mensen vanuit het hele land naar de koersbanen, omdat ze nieuwsgierig zijn geworden naar onze sport in het algemeen en naar Madness in het bijzonder. Wat het extra bijzonder maakt is dat er in de vele reacties geen enkele wanklank te horen valt. Corinne en Madness hebben overduidelijk de juiste snaar weten te raken in de gehele paardenwereld en dit lijkt nog maar het begin.
Klik HIER om naar het bewuste topic te gaan. Heerlijk leesvoer vanaf de mededeling dat Madness was aangekocht tot en met zijn successen en natuurlijk ook de onvermijdelijke teleurstellingen. Naar aanleiding van Madness z’n populariteit op ‘Bokt’ ontving SEDA voorman Robin Goudsblom deze week een aanvraag voor accreditatie om een fotoreportage te mogen maken tijdens de Pinksterraces. De bal rolt dus en eigenlijk zou dit het moment moeten zijn om bijvoorbeeld een 8-delige YouTube reportage over Madness en zijn entourage te maken. Dit zou een prachtig moment zijn om door te pakken, maar daar hangt natuurlijk wel een prijskaartje aan. Dat laatste gegeven maakt het extra bijzonder dat er zelfs zonder financiële investeringen al zoveel is bereikt. Jacky en Claudine zijn best overdonderd door het hele gebeuren. Uiteindelijk is het wel gewoon hun taak om Madness in alle rust voor te kunnen bereiden op de wedstrijd. Ze snappen het belang, maar schrikken er soms best een beetje van hoe groot dit aan het worden is. Goed overleg is in deze het sleutelwoord.
Hopelijk blijft Madness als ware drafsportambassadeur voorlopig nog even zijn beste beentje voorzetten. Ondanks dat hij dit seizoen al twee keer heeft weten te winnen, liggen zijn ultieme doelen later in het jaar. De weg daar naartoe zal door Corinne (Janouk) uitgebreid worden beschreven op het bokt.nl forum en daar mogen wij haar als ‘sport’ best een beetje dankbaar voor zijn.
Madness met Marco Spin op de drafbaan in Emmeloord
Foto: Moments by Corinne
