Wat was hij dapper, King Schermer! De draver van de familie Kuiper maakte gisteren zijn eerste opwachting op de baan van Vincennes en gezien zijn uitstekende verrichting zal het vermoedelijk niet bij deze ene keer blijven. Hij werd slechts vierde, maar was voor velen de morele winnaar. Als gigant van een outsider kwam King met zijn trainer/rijder Michel Rothengatter in het onvoordelige spoor naast de koploper terecht. Met de moed van Michiel de Ruyter bleven ze doordrukken om als koplopers het laatste stuk op te komen. Pas in de laatste meters moesten ze zich met opgeheven hoofd gewonnen geven. Voor TROTR een reden om eens te horen hoe de trainer en de eigenaar terugkijken op hun avontuur. Die laatste, Bob Kuiper, zat vandaag nog steeds op een roze wolk.
“Ik heb zo enorm van hem genoten en wat ben ik trots op mijn trainer. Hij gaat gewoon even met één paard naar Vincennes om hem in de koers als een winnaar te rijden. Hij ging van eigen kracht uit en dat spreekt mij enorm aan. Deze vierde plaats voelt echt als een overwinning.”
Ook Michel heeft genoten van het avontuur. Hij neemt ons mee van begin tot eind.
“Ik ben zaterdag op tijd naar bed gegaan. Meestal val ik na een dag in de buitenlucht snel in slaap, maar helaas was dat deze keer anders. Ik heb alle denkbare scenario’s de revue laten passeren. Ik dacht aan alle grote rijders die bij mij in de koers zaten. Mijn eerste start als trainer en rijder op Vincennes en dan ook nog eens op de dag van de Prix d’Amerique. Ik bleef maar malen en voordat ik het wist was het half twee en ging de wekker. Om twee uur stond ik op stal om King een schepje voer te geven. Niet veel later kwam zijn ‘groom’ Sharon van Brederode aan om hem in de bandages te zetten voor de lange reis. Rond drie uur zijn we gaan rijden en om half vier stapte ook Jaap van Rijn in. Vijf en een half uur later waren we op de baan. King keek zijn ogen uit en ik ging naar de kleedkamer om daarna mijn negatieve coronatest te laten zien. Nadat we groen licht hadden gekregen hebben we King ingespannen voor de eerste heat. Wij de baan in en het leek wel of hij dacht dat hij in een attractiepark was. Hekken, reclameborden, alles zag hij. Ik heb hem twee rondjes de boel laten verkennen en toen was het gelukkig goed. Om kwart over elf heb ik hem een echte heat gegeven, even vlot het startvak uit, gevolgd door een flinke sprint voor de tribune en die voelde heel goed aan. Een uur later was de koers, we gingen tien minuten van tevoren de baan op en daar viel gelijk alle spanning van mij af. In het vak hield ik maar een beetje de rijders in de gaten die meestal goed weg zijn en zo kwam ik er eigenlijk perfect in te liggen. Ik constateerde echter al vrij snel dat ik met twee paarden van één stal te maken kreeg, waardoor ik de kop niet over kon nemen. Ik kreeg zodoende geen fijne koers, maar hij voelde zo goed aan dat ik er gaandeweg wel in begon te geloven. Die van Goop kregen we makkelijk op de knieën, maar winnen lukte helaas niet. Het ongunstige koersverloop zorgde ervoor dat we net buiten het podium vielen. Toch kijk ik met trots en plezier terug op deze geweldige ervaring.”
